WYMAGANIA TECHNICZNE DOTYCZĄCE SKŁADANEGO MATERIAŁU:

TEKST

• format A4 jednostronny, skład: 12 p. Times New Roman bez dodatkowego formatowania,
• justowanie tekstu: obustronne (wyrównanie do prawego i lewego marginesu),
• przypisy: 10 p., odnośniki w indeksie górnym na dole strony,
• interlinia 1,5,
• ciągła numeracja stron w całym tekście pracy w prawym dolnym rogu,
• marginesy: 2,5 cm,
• wcięcia pierwszej linii akapitu: 1,25 cm (przy użyciu klawisza TAB) lub bez wcięć akapitowych (pierwszej linii akapitu),
• imię i nazwisko autora: Times New Roman 12 p.,
• tytuł: Times New Roman 14 p. B (pogrubienie),
• podtytuł: Times New Roman 12 p.,
• prosimy użyć automatycznego dzielenia wyrazów,
• tekst: Times New Roman 12 p.,
• dokument należy zapisać do pliku *.doc, *.docx

ILUSTRACJE

• rysunki, schematy i wykresy powinny być czytelne, wykonane w programach edytowalnych w Microsoft Windows, CorelDraw lub dostarczone w postaci wydruków wysokiej jakości umożliwiających ich reprodukcję, najlepiej zapisane dodatkowo w oddzielnych plikach,
• fotografie powinny być dostarczone w postaci umożliwiającej wykonanie skanu. Można dostarczać pliki z cyfrowego aparatu fotograficznego w formacie JPG,
• w sytuacji, gdy fotografie umieszczone są w tekście w programie do edycji tekstu (np. Word), powinny być również dostarczone jako osobne pliki w formatach: RAW, TIF, BMP lub JPG,
• pod każdym elementem graficznym niewykonanym przez autora powinien znaleźć się zapis źródła, z którego pochodzi; jeśli cytowane elementy graficzne są chronione prawem autorskim (dotyczy to również plików pochodzących z Internetu) wymagana jest pisemna zgoda autora oryginału lub właściciela praw autorskich na bezpłatne wykorzystanie tych materiałów w pracy.

TABELE

• bez dodatkowego formatowania (nie należy stosować w tekście ozdobników, nie ustawiać koloru tła, koloru czcionki),
• każda tabela powinna być ponumerowana i posiadać tytuł (nad tabelą),
• odwołanie do każdej tabeli powinno znajdować się w tekście.

SCHEMATY, DIAGRAMY, WYKRESY

• kolory dowolne
• każdy wykres, schemat, rysunek i zdjęcie muszą posiadać numer i podpis (nad materiałami)
•  

OPISY BIBLIOGRAFICZNE – wzory opisów według systemu „autor–rok”

System ten wymaga każdorazowo po odwołaniu się do publikacji innego autora podania w tekście zasadniczym, w nawiasie okrągłym, nazwy tego autora i roku wydania jego pracy.

Sposób podania danych bibliograficznych w systemie „autor–rok” zależy od kontekstu zdania. Jeśli nazwisko autora zostało użyte w zdaniu, to w nawiasie można podać tylko rok publikacji, np.

S. Grabias (1994) odnosi dyskurs do pojęcia interakcji społecznej.

Jeżeli natomiast nazwisko autora nie padło w zdaniu, należy je umieścić w nawiasie, np.

Odbiciem tego stanu rzeczy jest chociażby deklaratywne umieszczenie badań nad tekstem pisanym w ramach analizy dyskursu (Kwiatkowski 1985).

Przy powoływaniu się na określony fragment cytowanego dokumentu oprócz nazwiska i roku należy podać numer odpowiedniej stronicy materiału źródłowego, np.

Należą one do zjawisk częstych, aczkolwiek trudnych do wyjaśnienia (Pisarkowa 1984, s. 31)

Jeżeli powołujemy się na publikację wielotomową, to pomiędzy rokiem wydania publikacji a numerem strony należy podać numer tomu (cyframi arabskimi po skrócie: t.) np.

Istnieje także przysłówkowe użycie na pewno, które znaczy wtedy `bez wątpienia, z pewnością‘ (Dubisz red. 2003, t. 3, s. 104).

Nawias ze stosownymi danymi umieszcza się po powołanej w zdaniu nazwie autora lub po zacytowanym tekście, np.

• Jak pisze Z. Sudolski (1991, s. 432), „typowo nowożytne przemiany zachodzące w gatunku listu w skali europejskiej zapoczątkował sentymentalizm”.
• Teresa Skubalanka, przedstawiając rozwój stylów prozy użytkowej, wyodrębnia wśród nich prozę „polemiczną”, mając na uwadze wypowiedzi o charakterze politycznym, czyli takie, które – komentuje badaczka – „zwykle zalicza się do tzw. publicystyki” (1984, s. 171)

W nawiasie umieszczonym po cytacie nazwisko autora można powtórzyć, np.

• Teresa Skubalanka, przedstawiając rozwój stylów prozy użytkowej, wyodrębnia wśród nich prozę „polemiczną”, mając na uwadze wypowiedzi o charakterze politycznym, czyli takie, które – komentuje badaczka – „zwykle zalicza się do tzw. publicystyki” (Skubalanka 1984, s. 171).

Jeżeli dana publikacja ma dwóch autorów lub więcej, podaje się wszystkie nazwiska, oddzielając je przecinkiem, np. (Kowalski, Nowak 1971)

Jeśli autorów jest więcej niż trzech, zawsze podaje się tylko pierwszego z nich i dodaje skrót: i in., np. (Malinowski i in. 1971)

Jeżeli odwołanie dotyczy dwóch lub więcej prac jednego autora opublikowanych w różnych latach, nie ma konieczności powtarzania nazwiska. Podaje się tylko lata wydania publikacji w kolejności chronologicznej, np. (Lubaś 2001, 2003).

Gdy cytuje się kilka prac jednego autora opublikowanych w tym samym roku, należy je rozróżnić przez dodanie do roku wydania (bez spacji) liter: a, b, c itd., np. (Nowak 1991a), (Kowalski 1994b). Literowe oznaczenie nadaje się zgodnie z porządkiem alfabetycznym wyznaczonym przez tytuł. Oznaczenia te powtarza się wówczas w bibliografii załącznikowej zamieszczonej w tekście głównym.

Jeżeli odwołujemy się do publikacji autorów noszących to samo nazwisko, dla rozróżnienia należy podać inicjał imienia, np. (R. Kowalski 1971), (Z. Kowalski 1983). Imię powinno być rozwinięte, jeśli w jednej publikacji powołujemy się na prace różnych autorów o tym samym nazwisku i inicjale imienia, np. (Jan Śniadecki 1804), (Jędrzej Śniadecki 1808).

Powołując się na pracę zbiorową, możemy podać nazwisko redaktora naukowego publikacji z oznaczeniem: red., np. [Kowalski (red.) 1993], lub [Kowalski (red. nauk.) 1993]. W bibliografii załącznikowej szereguje się wówczas taką pozycję według nazwiska redaktora.

Kilka publikacji cytowanych razem (w jednym nawiasie) szereguje się w kolejności chronologicznej, a nie według alfabetu, np. (Nowak 1984, Malinowski 1985, Kowalski 1986). Wyjątek stanowi sytuacja, gdy zachodzi potrzeba powołania się na prace kilku autorów pochodzące z różnych lat. Aby uniknąć konieczności powtarzania w nawiasie tego samego nazwiska kolejnymi datami, szereguje się prace chronologicznie w obrębie poszczególnych autorów, np. (Malinowski 1973, 1992, 2001; Kowalski 1978, 1979; Nowak 1980).

Jeżeli prace różnych autorów zostały wydane w jednym roku, to nazwiska szereguje się alfabetycznie, np. (Kowalski 1999, Malinowski 1999, Nowak 1999).

Budowa bibliografii

Bibliografia załącznikowa w systemie „autor–rok” różni się nieco od tradycyjnej. Pierwszym elementem pojedynczego opisu jest nazwa autora w kolejności: nazwisko i inicjał imienia, przy czym po nazwisku, a przed inicjałem imienia nie stawia się przecinka. Rok wydania publikacji umieszcza się w nawiasie na drugim miejscu opisu bibliograficznego po nazwie autora, np. Kowalski Z. (1992), Poetyka, Warszawa.

W zapisie publikacji, której autorami są dwie lub trzy osoby, nazwy autorów oddziela się przecinkami, np.

Brown G., Yule G. (1983), Discourse Analysis, Cambridge.

Furman W., Kaliszewski A., Wolny-Zmorzyński K. (2000), Gatunki dziennikarskie. Specyfika ich tworzenia i redagowania. Rzeszów.

Opis bibliograficzny fragmentu pracy zbiorowej (np. rozdziału) przyjmuje następującą formę:

Kowalski T. (2001), Wprowadzenie do ekonomiki mediów, [w:] Jung B. (red.), Media, komunikacja, biznes elektroniczny, Warszawa.

Pierwszym elementem opisu całej pracy zbiorowej jest nazwa redaktora naukowego tomu oznaczona stosownym skrótem: red., red. nauk. lub podobnym, np.

Podracki J. (red. nauk.), (2001), Wielki słownik ortograficzno-fleksyjny, Warszawa.

Szeregowanie opisów bibliograficznych

Wszystkie pozycje bibliografii załącznikowej w systemie „autor–rok” należy szeregować alfabetycznie według nazwisk autorów (lub redaktorów tomów), a prace jednego autora – według lat wydania, od najstarszych do najnowszych. Publikacje jednego autora z tego samego roku powinny być rozróżnione kolejnymi literami (a, b, c itd.) zgodnie z porządkiem alfabetycznym wyznaczonym przez tytuły np.

Dobrzyńska T. (1993), Tekst. Próba syntezy, Warszawa.

Dobrzyńska T. (1996a), Tekst – kategoria stara i nowa, Warszawa.

Dobrzyńska T. (1996b), Tekst – w perspektywie stylistycznej, Warszawa.

Prawa autorskie

Wszystkie teksty, ilustracje, schematy, tabele itp. pochodzące z innych dzieł (w tym z Internetu) są chronione prawem autorskim. Umieszczenie w książce materiałów chronionych prawem autorskim będzie możliwe pod warunkiem dostarczenia przez Autora do Wydawnictwa pisemnej zgody właściciela praw autorskich